Η ηπατίτιδα είναι ένας γενικός όρος για την περιγραφή της φλεγμονής του ηπατικού ιστού. Μπορεί να προκύψει από διάφορες αιτίες, αν και η πιο κοινή αιτία είναι μια ιογενής λοίμωξη. Σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου 2,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι μολύνονται από ιούς ηπατίτιδας, με αποτέλεσμα 1,4 εκατομμύρια θανάτους ετησίως.
Αιτίες της ηπατίτιδας
Μη ιογενείς αιτίες
Αν και οι ιογενείς μορφές ηπατίτιδας αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% των περιπτώσεων, μπορούν να προκύψουν από μη ιογενείς παράγοντες, όπως κατάχρηση αλκοόλ, αυτοάνοση νόσο και χρήση φαρμάκων. Η αλκοολική ηπατίτιδα σχετίζεται με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ για μεγάλο χρονικό διάστημα, που προκαλείται από το μεταβολισμό της αιθανόλης (ο χημικός όρος για το αλκοόλ).
Η αυτοάνοση ηπατίτιδα συμβαίνει όταν η ανοσοαπόκριση του σώματος παράγει αυτοαντισώματα, ανοσοποιητικές πρωτεΐνες που εσφαλμένα στοχεύουν και επιτίθενται στα κύτταρα και τα όργανα του ίδιου του σώματος. Η ηπατίτιδα που προκαλείται από φάρμακα προκύπτει από την κατάποση τοξικής ποσότητας φαρμάκου. Εμφανίζεται όταν το ήπαρ καταστραφεί λόγω της απόπειρας καταβολισμού του φαρμάκου από την κυκλοφορία του αίματος. Ορισμένα φάρμακα βλάπτουν συσσωρευτικά το ήπαρ με την πάροδο του χρόνου, ενώ άλλα όπως η ακεταμινοφαίνη (παρακεταμόλη) μπορεί να οδηγήσει σε ηπατίτιδα μετά από μία μόνο υπερδοσολογία.
Ιικές αιτίες
Η ιογενής ηπατίτιδα είναι μια σοβαρή ανησυχία για τη δημόσια υγεία, μολύνοντας εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως κάθε χρόνο. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) το 2015 υπολόγισε ότι 1 στα 3 άτομα παγκοσμίως μολύνθηκε από ιογενή ηπατίτιδα, συνήθως με ηπατίτιδα Β ή Γ. Οι πέντε ιοί που αντιπροσωπεύουν σχεδόν όλες τις περιπτώσεις ηπατίτιδας περιλαμβάνουν:
Ηπατίτιδα Α (HAV)
Διαδεδομένη σε περιοχές χωρίς πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό, η HAV υπάρχει στα κόπρανα των μολυσμένων ασθενών και μεταδίδεται μέσω της μόλυνσης των τροφίμων και του νερού, καθώς και σεξουαλικών δραστηριοτήτων. Τα μολυσμένα άτομα θα παρουσιάσουν πρώτα πυρετό, γαστρεντερικά συμπτώματα, μυαλγίες και κόπωση πριν αναπτύξουν ίκτερο. Η κλινική εκδήλωση ποικίλλει σημαντικά με την ηλικία: τα παιδιά ηλικίας έως 6 ετών τείνουν να είναι ασυμπτωματικά.
Ετησίως, καταγράφονται περίπου 1,5 εκατομμύριο κρούσματα HAV, αν και οι λοιμώξεις πιστεύεται ότι δεν αναφέρονται πολύ. Είναι ιδιαίτερα ενδημικό σε χώρες χαμηλού εισοδήματος όπου ο επιπολασμός της μόλυνσης σε όλη τη ζωή είναι έως και 90%. Σε αυτές τις υψηλές ενδημικές χώρες, σχεδόν όλα τα παιδιά μολύνονται κατά τη βρεφική ηλικία ή την πρώιμη παιδική ηλικία, δεν αναπτύσσουν συμπτώματα και αποκτούν δια βίου ανοσία. Σε χώρες με υψηλό εισόδημα, η ενδημική HAV είναι μικρότερη από 50%. Ο θάνατος από HAV είναι εξαιρετικά σπάνιος.
Ηπατίτιδα Β (HBV)
Σε παγκόσμιο επίπεδο, το HAB είναι μια από τις πιο συχνές, αλλά σοβαρές μεταδοτικές ασθένειες, με το 5% των μολυσμένων να εξελίσσονται σε σοβαρή ηπατική νόσο, καρκίνο και θάνατο. Ο ιός μεταδίδεται μέσω σωματικών εκκρίσεων όπως εκκρίσεις αίματος, σπέρματος και κολπικού και είναι πιο μολυσματικός από τον HIV.
Για πολλές δεκαετίες, τα ποσοστά νέων μολυσματικών HVB στις Ηνωμένες Πολιτείες μειώθηκαν, αλλά αυτή η πρόοδος έχει σταματήσει μετά την επιδημία της χρήσης οπιοειδών σε ολόκληρη την Αμερική.
Ηπατίτιδα C (HCV)
Ο ιός HVC μεταδίδεται μέσω αίματος, ακόμη και σε μικροσκοπικές ποσότητες. Παρόλο που οι εκδηλώσεις του ιού μπορεί να ποικίλλουν από μια ήπια και βραχύβια ασθένεια σε μια σοβαρή και χρόνια λοίμωξη, πάνω από το 50% των ανθρώπων που μολύνονται με τον ιό θα αναπτύξουν μια χρόνια ασθένεια., Μεταξύ 5% και 25% θα συνεχίσει να αναπτύξει κίρρωση του ήπατος.
Καθώς εκτιμάται ότι περίπου το 50% των ασθενών με HPC δεν γνωρίζουν ότι έχουν μολυνθεί, οι δοκιμές για τον ιό ενθαρρύνονται σε ομάδες υψηλού κινδύνου. Σε αυτές τις ομάδες περιλαμβάνονται ενδοφλέβιοι χρήστες ναρκωτικών, όλες οι έγκυες γυναίκες (λόγω του κινδύνου μετάδοσης στο παιδί), εκείνων που έλαβαν προϊόντα αίματος ή όργανα πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και όλο το ιατρικό προσωπικό μετά από τραυματισμούς από βελόνες.
Ηπατίτιδα D (HDV)
Η HVD είναι ένας τύπος ηπατίτιδας που μπορεί να εμφανιστεί μόνο παρουσία HVB. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι ένας δορυφορικός υπο-περιφερειακός παράγοντας. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να πολλαπλασιαστεί μόνο εάν υπάρχει HVB και δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς HVB επειδή βασίζεται στο επιφανειακό αντιγόνο που παράγεται από τον HVB για να μολύνει κύτταρα του ήπατος.
Η μετάδοση του HVD μπορεί να συμβεί είτε μέσω συν-μόλυνσης με HVB είτε εάν υπερτεθεί στο HVB. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται υπερμόλυνση και συμβαίνει όταν ένα κύτταρο που είχε προηγουμένως μολυνθεί με έναν ιό, μολυνθεί με άλλο ιό σε μεταγενέστερο χρονικό σημείο.
Οι επιμολύνσεις μπορεί να είναι πιο ανθεκτικές στα αντιιικά φάρμακα και στην ανοσολογική απόκριση του οργανισμού. Οι ασθενείς που μολύνονται τόσο με HVB όσο και με HVD αναπτύσσουν κίρρωση του ήπατος με ταχύτερο ρυθμό, και ως εκ τούτου, η συν-μόλυνση είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Ηπατίτιδα Ε (HEV)
Η HVE είναι παρόμοιο με το HVA, τόσο στον τρόπο μετάδοσης, τη σοβαρότητα της ασθένειας, όσο και την αυτοπεριοριζόμενη φύση της. Είναι ενδημική στις αναπτυσσόμενες χώρες με υψηλότερο κίνδυνο μόλυνσης από τρόφιμα και νερό: στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, οι λοιμώξεις συνήθως αποδίδονται σε ταξίδια. Ωστόσο, υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι μπορεί να μεταδοθεί μέσω της κατανάλωσης μεταποιημένων προϊόντων χοιρινού κρέατος και επαφής με χοίρους.
Ηπατίτιδα F & G;
Η υπόθεση της ηπατίτιδας F ακολούθησε την ανάπτυξη δοκιμών για HVC και HVE όταν έγινε σαφές ότι υπήρχαν ορισμένες περιπτώσεις ηπατίτιδας που δεν μπορούσαν να ταξινομηθούν ως A-E. Στη δεκαετία του 1990, μια μελέτη που εντόπισε έναν νέο ιό στο σκαμνί των ασθενών με μεταμόσχευση μη ηπατίτιδας Α-Ε, βρέθηκε όταν τα νέα σωματίδια του ιού όταν εγχύθηκαν σε πιθήκους, οδήγησαν σε ηπατίτιδα.
Ωστόσο, η ύπαρξη του ιού δεν τεκμηριώθηκε. Πιο πρόσφατη έρευνα εντόπισε έναν νέο ιό, που σχετίζεται στενά με τον HVC, ο οποίος μεταδίδεται μέσω αίματος, αλλά οδηγεί σε ήπια λοίμωξη.
Πηγή: News-Medical.net